Osuszanie ścian

Osuszanie ścian z wilgoci

Pierwszym krokiem w pracach związanych z osuszaniem ścian jest ustalenie przyczyn pojawienia się wilgoci. Na podstawie diagnostyki budynku można ustalić tę przyczynę i zaplanować prace osuszające.

Osuszanie ścian składa się z wielu działań, w wyniku których usuwamy wilgoć ze ścian, nadmiar wilgoci zgromadzonej w budynku, oraz zabezpieczamy budynek przed jej ponownym się pojawieniem.

Samo osuszanie to pozbycie się nadmiaru wilgoci ze ścian, murów i całego budynku do stanu, w którym możliwe jest ich użytkowanie lub kontynuowanie robót i mając za zadanie zabezpieczenie budynku przed dalszym nawrotem wilgoci.

W zależności od tego, czy przyczyną nadmiaru wilgoci są błędy konstrukcyjne budynku, nieszczelna izolacja pozioma, problem z wentylacją, złe wykończenie fundamentów, niedostateczna izolacja ścian, zły odpływ wody deszczowej, zalanie przez sąsiada lub inna przyczyna, konieczne jest podjęcie innych działań.

Warto również zaznaczyć, że dość często błędnie przyjmuje się, że samo wykonanie hydroizolacji doprowadzi do pozbycia się wilgoci ze ścian. Jednak aby realnie pozbyć się problemu, nie wystarczy zabezpieczanie murów przed zawilgoceniem. Konieczne jest również osuszenie wody, która już tam zdążyła się zgromadzić. Proces ten może przebiegać naturalnie lub z pomocą bezinwazyjnych technik osuszania ścian. Naturalne dosychanie trwa kilka lub kilkanaście miesięcy. Z użyciem osuszaczy kondensacyjnych proces skraca się do kilku tygodni.

Przez lata opracowana wiele metod osuszania. Opinie na temat tych metod są podzielone. Różnią się one skutecznością, czasem i kosztami. Omówimy najbardziej popularne metody usuwania wilgoci ze ścian i pokażemy ich mocne oraz słabe strony. Często konieczne okazuje się zastosowanie kilku działań, aby osuszanie było skuteczne i trwałe. Przykładem zastosowania kilku metod może być po osuszenie ścian za pomocą osuszaczy kondensacyjnych (metoda bezinwazyjna), a następnie stworzenie wtórnej izolacji poziomej za pomocą iniekcji krystalicznej (metoda inwazyjna).

Metody bezinwazyjne osuszania ścian.

Osuszanie nagrzewnicami

Wynikiem zwiększenia temperatury powietrza jest szybsze odparowywanie wilgoci ze ścian. Przy zapewnieniu odpowiednio intensywnej wentylacji wilgoć w postaci pary wodnej odprowadza się na zewnątrz budynku. Aby znacząco zwiększyć skuteczność ten metody, warto zastosować dodatkowo osuszacze kondensacyjne. Konieczne jest zachowanie ostrożności, ponieważ nadmierne nagrzanie może doprowadzić do pęknięcia murów.

Metoda mikrofalowa

Do nagrzania ścian stosuje się tutaj promienniki mikrofal. Dzięki podwyższonej temperaturze woda znajdująca w ścianach nagrzewa się, przenika na zewnątrz i odparowuje.

Zaletą tej metody jest pozbycie się przy okazji drobnoustrojów i grzybów z murów. Jest to spowodowane szkodliwym działaniem mikrofal na organizmy żywe. Przy korzystaniu z tej metody zaleca się więc duża ostrożność.

Osuszanie adsorpcyjne

Jest to bardzo skuteczna metoda usuwania wilgoci ze ścian. Odbywa się za pomocą osuszaczy adsorpcyjnych. W urządzeniu znajduje się rotor ze środkiem sorpcyjnym. Osuszacz pobiera wilgotne i wypuszcza suche powietrze. W wyniku działania tych urządzeń temperatura w pomieszczeniach wzrasta o kilka stopni. Wilgoć odprowadzana jest na zewnątrz. Urządzenia te działają w niskiej, nawet ujemnej temperaturze.

Osuszanie kondensacyjne

Odbywa się za pomocą osuszaczy kondensacyjnych. Są to urządzenia skraplające wodę z powietrza. Ponownie więc usuwanie wilgoci ze ścian odbywa się przez osuszenie powietrza. W suchym pomieszczeniu ściany szybko oddają wilgoć. Osuszacze kondensacyjne są bardziej dostępne i tańsze od osuszaczy adsorpcyjnych. Do ich wydajnej pracy konieczna jest jednak temperatura wynosząca co najmniej 5°C, dlatego w sezonie jesienno-zimowych często używa się ich razem z nagrzewnicami.

Jeśli wilgoć w ścianach zalega przez dłuższy czas, wraz z osuszaniem bezinwazyjnym warto zastosować ozonowanie. Usuwa ono wszelkie drobnoustroje chorobotwórcze i pleśń, które mogły rozwinąć się w wilgotnym murze.

Omówione wcześniej metody zaliczają się ściśle do tematyki osuszania ścian. Poniższe zagadnienia są bezpośrednio związane z tym tematem i często nazywane są również osuszaniem, konkretnie osuszaniem inwazyjnym.

Zaliczymy tutaj wszelkiego rodzaju iniekcje: grawitacyjną, ciśnieniową, elektroiniekcję czy uznawane za najbardziej skuteczne termoiniekcję i iniekcję krystaliczną. Wyparły one najstarsze metody takie jak podcinanie murów. Wszelkie iniekcje mają za zadanie zatrzymać podciąganie kapilarne przez wytworzenie w przegrodzie przepony. Nie są to więc dokładnie metody osuszania ścian, lecz odbudowy izolacji poziomej, której nieszczelność jest bardzo często przyczyną zawilgocenia ścian.

Najstarszą metodą iniekcji jest iniekcja grawitacyjna. Polega ona na wykonaniu w przegrodzie nawiertów o średnicy około 25 mm, rozstawie osiowym ok. 11 cm i kącie nachylenia około 30-45 stopni.

Ze względu na swoje ograniczenia ustąpiła iniekcji ciśnieniowej, gdzie średnica nawiertów jest średnio o połowę mniejsza, a kąt nachylenia nie przekracza 30 stopni.

Ciekawą możliwością jest zastosowanie elektroiniekcji, jest to połączenie elektroosmozy i tradycyjnej iniekcji.

Po założeniu w murze specjalnych elektrod wytwarzających prąd stały o napięciu 24 V wilgoć zaczyna przemieszczać się w dół. Dzięki temu zjawisku ilość wilgoci w murze spada. Gdy jest jej mniej niż 10% można wykonać iniekcję. Sama elektroosmoza była bardzo popularną w latach 70 i 80 metodą na usunięcie wilgoci ze ścian poprzez skierowanie jej do gruntu. Jest to metoda o potwierdzonej skuteczności, proces schodzenia wilgoci jest jednak relatywnie długi w porównaniu z nowocześniejszymi metodami.

Iniekcja krystaliczna oraz termoiniekcja przez wielu ekspertów uważane są za najbardziej skuteczne metody usuwania wilgoci ze ścian.

Termoiniekcja, czyli iniekcja z czynnikiem termicznym. Pierwszym etapem wykonania termoiniekcji jest wywiercenie otworów w murze, a następnie podgrzanie za pomocą mikrofal lub termowentylatorów. Po usunięciu wilgoci ze ścian ciepłem wykonuje się iniekcję ciśnieniową lub umieszcza w otworach roztwory żywicy, będące specjalnym środkiem do iniekcji.

Iniekcja krystaliczna

Zyskująca szybko popularność metoda polegająca na wykonaniu nawiertów i wypełnienie och specjalną zaprawą iniekcyjną. Co ciekawe zabieg ten nie musi być poprzedzony osuszeniem muru (metoda może być stosowana bez względu na grubość, zawilgocenie i zasolenie muru). Zaletą metody jest jej szybkość, blokada w murze tworzy się już po 7-10 dniach.

Tak w dużym skrócie przedstawiają się możliwości na osuszenie ścian z wilgoci. Oczywiście lista ta nie wyczerpuje wszystkich możliwości, zostały jednak zaprezentowane najbardziej popularne i prawdopodobnie najskuteczniejsze metody. Należy pamiętać, że istotne jest zbadanie przyczyny zawilgocenia, aby możliwe było dobranie skutecznej metody.

W większości przypadków konieczne okazuje się łączenie kilku metod i technologii, przykładowo usunięcie wilgoci ze ścian za pomocą osuszaczy oraz wykonanie iniekcji krystalicznej.

Wśród fachowców często pojawia się spór czy wszelkiego rodzaju iniekcje same w sobie są osuszaniem ścian murów lub budynków. Przykładowo iniekcja krystaliczna reklamowana jest jako technika osuszania ścian. Otóż iniekcje same w sobie są metodami odtworzenia izolacji poziomej i są skuteczne tylko w przypadku, jeśli źródłem wilgoci jest podciąganie kapilarne wód gruntowych. Gdy źródło wilgoci jest inne, nie pomogą.

Krótka (30 sekund) prezentacja oferty: